Rozdział 17

MUZYKA

- Nie, Louis. Nikt nie jest idealny.- wyszeptałam, patrząc u prosto w oczy.

- Mylisz się.

- Tak. Masz rację. Mylę się, bo ty jesteś idealny.

Reakcja Lou zaskoczyła mnie. Zamknął na chwilę oczy, jakby zabolały go moje słowa, po czym pokręcił głową.

- Co się stało?- zapytałam.

- Nic, nic...

Jednak jego wzrok był przepełniony bólem... Jak to możliwe? Czyżby nawet Pan Tomlinson miał jakieś kompleksy? Nie... To nie możliwe. Nie on.

On jest tylko człowiekiem. Pamiętaj. - skarciła mnie moja podświadomość.

Niechętnie musiałam się z nią zgodzić.

- Porozmawiaj ze mną...

Moje dłonie gładził lekko materiał jego, tak sądzę, uszytego na miarę garnituru... Musiał kosztować fortunę, ale jego raczej na to stać.. Ja w swoich spodniach za kilkanaście funtów i swetrze po Kate wyglądam przy nim jak bezdomna... Mam co prawda tę garderobę od Lou, ale.. Nie... To za dużo.

- Oddałbym wszystko, by znać twoje myśli.- przejechał kciukiem po mojej brodzie, w odpowiedzi na co uśmiechnęłam się nieśmiało.

- Nie ma Pan takiej fortuny, Panie Tomlinson.

- Uwierz mi, że mam.- zadrwił.

- Zuchwały z Pana mężczyzna.

- Nawet nie wiesz jak bardzo, panno Davis.

Jego głos był kusząco cichy.. Po zagubionym Louis'ie nie było już śladu. Można było wyczuć rosnące miedzy nami napięcie...

- Dotknij mnie...- te słowa same uleciały z moich rozchylonych ust.

Zaraz! Zaraz. Zaraz. Co?!

- Lottie..

Na chwilę przestałam oddychać.. Co ja sobie myślałam?!

- Poczekajmy, aż będziemy sami.- przygryzł płatek mojego ucha, po czym bez słowa wyszedł.

W co ty ze mną pogrywasz Tomlinson!?

Skręcając się od wewnątrz z frustracji, ruszyłam w ślad za Szatynem. Och cholera.. Dobrze wiedział jak na mnie działa! Dupek! Rozsiadł się z satysfakcją w fotelu, po czym uśmiechnął się do mnie kpiąco.

Jeszcze będziesz żałował.

- Muszę jechać.- oświadczył nagle, ujmując moje dłonie.

- Dlaczego?- nie byłam zachwycona.

- Mam kilka spotkań. Harry jeśli wróci zabierze Cię do mnie.. Ja wrócę późno.

- Nie chcę być u Ciebie .. Bez Ciebie.

Zaśmiał się z mojej gry słów.

- To jest także twój dom.

- Louis...

- Harry zadzwoni jeśli wróci dzisiaj.

Pocałował mnie w czoło, następnie odszedł.

- Gdzie jest twój narzeczony?- zaciekawiła się mama.

- Pracuje...

- Nie bądź smutna. Wróci. Kocha Cię.

- Ja...

- Nie zaprzeczaj. Nawet głupi zauważyłby jego wzrok kiedy na Ciebie patrzy. Kochanie, on za Tobą szaleje..

- Och Mamo.... 

Mamo.. To za szybko.

- Zapomniałem czegoś.

Nie wiadomo skąd pojawił się Boo Bear i pocałował mnie, unosząc kilka milimetrów nad ziemie.

- Czego?- zachichotałam.

- Mojego serca. Oddasz mi je?- przechylił głowę.

- Nigdy.

Przycisnął mnie mocno do siebie.

- Siedziałem w samochodzie i nie mogłem odjechać.

- Praca czeka.- klepnęłam go lekko w tyłek.

- Panno Davis. Proszę się zachowywać!- skarcił mnie śmiejąc się,

- Panie Tomlinson. Sądzę, że Pana współpracownicy nie będą zadowoleni z Pana spóźnienia.

- Jestem szefem, panno Davis.

- Och...

- Masz rację. Powinienem się już zbierać. W końcu.

- Nie odsuwaj się...- mruknęłam.

- Mamy jeszcze całą noc dla siebie.

- Nie wiem. Może zostanę z rodziną.- powiedziałam cicho.

- Proszę... Zostań u mnie na noc.- w jego głosie słychać było wręcz błaganie.

- To nie zależy ode mnie. Porozmawiamy później, okej?

Dostrzegłam, iż Zayn nam się przygląda... Nie wyglądał na zadowolonego.  On coś wiedział... A ja nie wiedziałam czy chcę rzeczywiście wiedzieć, skoro tak nagle nie był zbyt przyjazny wobec Lou... Ale z drugiej strony. Zayn i Harry to kumple, a wszyscy wiedzą jakie są stosunki tych dwóch cwaniaków.

- Do wieczora, mała. 

Po chwili zniknął.. Po raz kolejny. 

- Kate? Gdzie Zayn?

- Poszedł gdzieś.

Była zbyt zajęta rozmową przez telefon, by podać mi więcej informacji... Cóż. Wymknął się. Pieprzony Zayn Ninja Malik.

- Lottie, pójdziemy na spacer?- zaproponowała mama.
- Jasne!

Byłam podekscytowana na rodzinne wyjście... Pierwsze od tak długiego czasu!

- Chodźcie na lody! Ja stawiam!- wyrwałam się z inicjatywą.

Sięgając po portfel zauważyłam, iż prawdopodobnie nie wzięłam go nawet od Lou!

- Um.. Słuchajcie... Zapomniałam pieniędzy.. Skocze szybko tutaj za rogiem...
- Idziemy z Tobą!- zadeklarowała Jenny.
- Em... No dobrze...

Willa Tommo znajdowała się zaledwie kilkaset metrów od lodziarni.. Bałam się prowadzić tam rodzinę... Nie wiem dlaczego, ale tak po prostu było.

- To tutaj..- powiedziałam, czekając na jakąkolwiek reakcje z ich strony.
- Ehm... Piękny dom. - odezwał się w końcu tata.

Zauważył nas Harry, który siedział na schodach z przodu posiadłości.

- Lottie!- był wściekły.
- Co się stało, Hazz?
- Dlaczego nie odbierasz telefonu?- porwał mnie w ramiona... przy wszystkich!
- Emm... Zapomniałam go z domu....
- Martwiłem się...

Jego szept sprawił, iż na chwilę wstrzymałam oddech....

 - Co się stało?

Zauważyłam bandaż na jego lewym ramieniu.

- Nowy tatuaż!-  był wręcz dumny.
- Jaki?- uśmiechnęłam się szeroko.
- Zobaczysz!

Objął mnie w talii i podniósł nad ziemię.

- Harry! To nie wypada... Jestem narzeczoną twojego brata!- syknęłam.
- Po prostu się martwiłem.- ni stąd ni zowąd obdarował mnie całusem w policzek.
- Postaw mnie. Rodzina się patrzy, a poza tym jestem z Lou.- zmrużyłam oczy.

Kiedy wypuścił mnie z objęć, po czym odszedł, wszyscy wpatrywali się we mnie.

- To był... Em... Brat Lou. Harry.- jąkałam się.
- Idziemy?- Kate uratowała mnie, jednak po chwili powiedziała do mnie cicho- On cię podrywa!
- Nie!- pokręciłam głową.

_________________________________________________________________________________

Siemanko!

Rozdziałek nie za długi nie za krótki, a w sam raz  :D 

Mam nadzieję, że będzie się przyjemnie czytało,

mimo  że czułam, iż piszę chaotycznie ;c 

Trochę się podjarałam takim jednym

vine'em i tak wyszło to z Lou i to jak

Hazza się wobec niej zachowuje xD

Taka tam inspirejszyn :D Boże... Nawet tutaj jestem 

chaotyczna xD 

Miłego czytania, a opinię tutaj lub na tt, jeśli chcecie

oczywiście ją pozostawić. 

Dodam zakładkę z kontaktem do mnie.

A tak btw. to miałam dzisiaj eliminacje

do literackiego konkursu powiatowego i pisanie tego

ff bardzo mi pomogło w tworzeniu pracy :D 

Little Bird ♥