Rozdział 2

Wtorek. Punktualnie o 9:00 stawiłam się  w gabinecie Louis’a.

- Zacznij od sypialni na piętrze.- poinstruował.

-  Dobrze.
- Tej obok sauny.

- No oczywiście..

Brzmiałam jakbym nie chciała tej pracy, ale to nie tak… Wiedziałam kim jest Louis Tomlinson. Wiedziałam, że nie mogę nawalić.

- Troszkę więcej entuzjazmu?- kąciki jego ust  uniosły się lekko.

- Jeeeej?

Brunet podniósł się i obszedł dębowe biurko, by chwilę później objąć mnie ramieniem.

- Tylko się nie obijaj. –zażartował, po czym wypchnął mnie za drzwi.

Zabrałam wszystkie potrzebne chemikalia, wiadra, ściery itp i zrezygnowana ruszyłam schodami na drugie piętro.  Niesamowite wnętrze… Wręcz nierealne dla kogoś takiego jak ja.  Dotarłam do drzwi sypialnii… Sam jej wystrój był chyba więcej wart niż moje całe mieszkanie!

Bez ociągania zabrałam się do pracy…Pościeliłam ogromne łoże, poukładałam drogie ubrania w garderobie, powycierałam kurze… Sprzątaniu nie było końca!  Jednak jeden przedmiot zwrócił moją uwagę… Na kominku stało zdjęcie, przedstawiające Louis’a… Nie było  zwyczajne, bo przytulał dwie roześmiane dziewczynki.  W oczach bruneta widać było troskę i  miłość.  Nie mogłam się wręcz napatrzeć!

- Jak Ci idzie??? – akurat pojawił się niespodziewanie w progu pomieszczenia.

- Ja… um… - spanikowałam.

- Hm? - zmrużył oczy - Co tam trzymasz za plecami?

- Nic nic.

Louis wyrwał ramkę z moich rąk.

- Kto Ci pozwolił?!

- To przecież moja praca…- pisnęłam.

- Wynoś się z tego pokoju! JUŻ!

- Przepraszam.

Nie zwracając większej uwagi na cokolwiek uciekłam.

- Co się stało?– złapała mnie Amber.

- Ja…

- Nie płacz, kochana… - pogłaskała mnie po włosach, kiedy wtuliłam się w nią.

Nie zdążyłam powiedzieć nawet słowa, ponieważ rozległ się dźwięk ciężkich kroków na schodach.

- Co się tak patrzysz?! Wracajcie do pracy! – warknął.

Amber nawet nie drgnęła.

- Poszedł już sobie?

- Tak. Co się stało?

- Sprzątałam w jednej z sypialni i kiedy wszedł oglądałam jego zdjęcie z jakimiś dziećmi.

- Ahh… Też to przerobiłam. On jest uczulony na punkcie dotykania tego zdjęcia.

- Ma dzieci?

- Z tego co wiem to nie..

- Więc ki..

Louis wyszedł ze swojego gabinetu.

- Powiedziałem coś przed chwilą czyż nie?! Amber, wracaj do pracy! A ty zrób mi herbatę.

Szybko rozeszłyśmy się w różne strony.

Wstawiłam wodę i kiedy poszukiwałam herbaty usłyszałam za sobą głos mojego pracodawcy..

- Przepraszam za moje zachowanie..

Ku mojemu przerażeniu owinął swoje ręce wokół mojej talii, po czym  pocałował mnie w kark…

_________________________________________________________________________________

Witam xD

Przepraszam, że taki krótki, ale staram się jak najwięcej

 dodać w weekend, bo wciągu tygodnia nie mam za bardzo czasu ;c

 Przepraszam. Mam nadzieję, że chociaż wam się spodoba, bo ja

 nie jestem zadowolona. Liczę na jakąkolwiek opinię w komentarzach

 lub na moim tt- @Larry_xx69 :) <3 

Wiktoria 

.