Rozdział 7

- Nie będę piła żadnego wina!- odstawiłam szklane naczynie na najbliższy stolik.

- Jak chcesz..- wzruszył obojętnie ramionami.

- Powiesz mi w końcu o co tu chodzi?!

- Shhh... Chodź.

Przyłożył swój palec do moich ust, po czym złapał mnie za rękę i zabrał do zamkniętej części domu na piętrze.

- Chwila.-przekręcił klucz w zamku.

Byliśmy w jego sypialni.

- Posłuchaj..

- Cały czas Cię słucham!!- wrzasnęłam.

- Lottie..

Usiedliśmy na brzegu łóżka.

- Powiedziałem moim rodzicom, że jesteś moją narzeczoną...- jego głos był całkowicie spokojny.

- ... Oszalałeś?!

Spojrzałam na niego, by upewnić się, że mówi poważnie.... 

- Na serio?- otworzyłam lekko usta, nie dowierzając.

- Tak.

- Dlaczego?!

- Ojczym postawił mi warunek.

- Jaki?

- Jeśli do dwudziestych drugich urodzin znajdę sobie porządną żonę to odziedziczę jego firmę.

- ... Nie wezmę z Tobą ślubu!

- To nie tak...

- To jak?! Ja już nic nie rozumiem!- ukryłam twarz w dłoniach.

- Charlotte...

Louis przytulił mnie, jednak ja szybko wyrwałam mu się.

- Weźmiemy ślub.. Ale po kilku tygodniach rozstaniemy się!- wyjaśnił.

- Nie ma mowy.- tupnęłam nogą jak mała dziewczynka.

- Proszę Cię!

- Nie!

- Zapłacę Ci!

- Louis!! Nie rozumiesz, że nie wszystko kręci się wokół pieniędzy?!

- Rozumiem.- mruknął.

- Nie widać...

- Proszę Cię... To dla mnie na prawdę ważne..

- Nie jestem Panią do wynajęcia!

- Wiem! Dlatego wybrałem Ciebie!

- Czyli..?- uniosłam brwi.

- Chcę mieć z tego też jakąś przyjemność.

Wściekłam się.

- Jak.. Jak śmiesz?!- popchnęłam go.

- Charlotte..- westchnął.

- Nie możesz mnie tak traktować!!- po raz kolejny pchnęłam go.

- Przestań!!- złapał mnie za oba nadgarstki.

Nasze oczy spotkały się.

- Louis.. Ja...

Nie dokończyłam, ponieważ poczułam jego usta napierające na moje własne. Wiecie co wam powiem? Nie przerwałam.. Wręcz przeciwnie. Pogłębiłam pocałunek. Cholera...! Jak on dobrze całował..

Co ty robisz?! - skarcił mnie mój wewnętrzny głos.

- N.. Nie. Odsuń się.- jęknęłam.

- Ale..

- Nie chcę. Przepraszam.

- Rozumiem...

- Chodźmy.

Bez słowa zeszliśmy na dół.

- Louis.. ja chyba już pójdę..

- Dlaczego?

- Bo.. Sam wiesz...

- Zostań..

- Nie mogę...
- Proszę..

Pogłaskał mnie po policzku i uśmiechnął się lekko.

- Nie rób tak..- wyszeptałam.
- Jak?
- Tak jak teraz! Nie jesteśmy parą!
- Ale możemy...
- Co to to nie.
- Zobaczymy.
- Jesteś straszny.- mimo wszystko zaśmiałam się.

Louis odwrócił się, jednak widząc wzrok swoich rodziców spoczywający na nas, szybko pocałował mnie.

- Tomlinson!! Pajacu jeden!
- Hmm...?- ukazał rząd białych zębów.
- Nienawidzę Cię.
- Uwielbiasz mnie.

Pokręciłam głową i odeszłam.

- Dokąd idziesz?- usłyszałam jego głos za plecami.
- Do domu.
- Na nogach? o 23? Przez pół miasta?
- Tak.
- Podwiozę Cię.- zaproponował.
- Nie trzeba.
- Trzeba.

Ostatecznie zgodziłam się... Perspektywa zostania zgwałconą w jakimś ciemnym zaułku nie uśmiechała mi się.

- Jak Ci się podobało na bankiecie?- jego głos przerwał ciszę, panującą we wnętrzu sportowego samochodu.
- Nie za dobrze się bawiłam.
- Ehh... Lottie, posłuchaj. Pomożesz mi i zniknę z twojego życia.
- Nie pomogę Ci. Nie mam powodu.
- Masz jeden.- stwierdził.
- Jaki? Hm?!
- Podobam Ci się! Haaahahah!
- Ty jesteś chory!
- Nie.. Domyśliłem się.
- Nie mów już do mnie. Proszę Cię. Dla swojego dobra nie mów już nic.

Nie powiedział... Za to zrobił.. Zatrzymał się na uboczu i zamknął automatycznie wszystkie drzwi.

- Co ty robisz?!- wystraszyłam się.
- Korzystam.
- C- co?!

Pocałował mnie namiętnie, podczas gdy jego ręka sunęła w górę mojego uda.

- Zostaw mnie!
- Lottie. Daj się ponieść!
- Nie! Puść mnie!

Nagle wyprostował się.

- Porozmawiajmy.- powiedział.
- O czym ty chcesz rozmawiać?!
- O nas.
- Nie ma żadnych 'nas' !!
- Ale będą.
- Wiesz co?
- Co?
- Boję się Ciebie.
- I dobrze.- zachichotał.
- Pojedziemy kiedyś dalej?
- Nie.
- Louis!
- Pojadę dalej jeśli się zgodzisz.
- Nie ma mowy!
- To będziemy tu spali.
- No i już.- zdenerwowałam się.
- Razem.. Obok siebie..
- Jezu! Dobra! Zgadzam się! Tylko jedź!

Byłam prze szczęśliwa kiedy znów mknęliśmy ulicą.

_________________________________________________________________________________

Hej :D

To jest kolejny przejściowy rozdział.. Ma on tylko zrobić wstęp do następnego rozdziału :) Dlatego nie jest za długi i jest w sumie samym dialogiem xD następny wkrótce :D <3
Dziękuje wam za każdy komentarz <3 każdy rozdział czyta po 40 osób, a pierwszy 60 a komentarzy 4 :/ Dlatego chcę podziękować baardzo za każdy <3 

Little Bird :)